Kvöldstund með Brahms. Kammersveit Reykjavíkur. Útg. Smekkleysa

5 stjörnur

Einn merkilegasti geisladiskur ársins á Íslandi er Kvöldstund með Brahms með Kammersveit Reykjavíkur. Nú er vissulega ekkert frumlegt við diskinn. Það eru engar nýjar tónsmíðar á honum, ekkert sniðugt konseft sem æpir á athygli. Kápan er ekki heldur neitt sem maður tekur eftir. Þar er bara ljósmynd af tónskáldinu, ein af mörgum sem hafa birst ótal sinnum. Svo hvað er svona spennandi við geisladiskinn?

Jú, það er hversu góður hann er. Nú eru til fullt af upptökum með erlendum öndvegismúsíköntum þar sem þeir flytja verkin á diskinum, en Kammersveitin stendur þeim fyllilega jafnfætis. Tæknilega séð er flutningurinn óaðfinnanlegur. Hornleikur Josephs Ognibenes í horntríóinu opus 40 er svo fagur að hann er eins og rödd úr himnaríki. Söngur Rannveigar Fríðu Bragadóttur í tveimur sönglögum opus 91 er þéttur og öruggur. Samspilið í strengjasextett opus 18 er nákvæmt og fágað, sveitin leikur líkt og einn maður. Meira að segja pizzicatóið, þ.e. strengjaplokkið í lok fyrsta kaflans er eins nálægt fullkomnun og hægt er að hugsa sér.

Það er samt ekki málið. Að sjálfsögðu þarf tæknin að vera pottþétt. En ef rétta tilfinningin er ekki í túlkuninni hafa tæknilegir yfirburðir litla þýðingu. Hér er Kammersveitin stöðugt að segja sögu. Hver einasti tónn hefur merkingu. Tónlistarfólkinu liggur það mikið á hjarta að hlustandinn hrífst með. Tónlistin er svo falleg að ekki er annað hægt en að loka augunum og gefa sig skáldskápnum á vald. Brahms er dásamlegur á þessum geisladiski.

Niðurstaða: 

Algerlega frábær geisladiskur með tímalausum upptökum á tónlist Brahms.

Jónas Sen, Fréttablaðið 2014